İnsanın
tabiatında vardır, inanç gereksinimi. Fıtratı ve aklı, o temel gereksinim
üzerine dizayn edilmiştir insanın. Yaradanı mükemmel; kemal sıfatlarıyla
muttasıf, noksan sıfatlardan münezzeh olan Allah(c.c)’tır. ‘Üst-Level’ zekaya
sahip olduklarını zanneden fakat
sahip oldukları aklı kullanamadıklarından dolayı, Yaradanı bulamayan ateistler
dahi bir inanca sahip; tüm inançları reddeder iken, her şeyi (insanı, eşyayı,
dünyayı, evreni vb.) yoktan var eden bir gücün, varlığın olmadığına inanıyorlar
çünkü. İnsanoğlu var olduğundan bu yana, türlü türlü inançlar olmuş gündeminde.
Güneşe, bitkiye, hayvana, eşyaya, puta tapınanlar mı ararsınız, kendini
tapınacak görenler mi. Firavunlar da görmüş bu dünya, ilahlık iddiasında
bulunan fakat bir sivrisinek tarafından öldürülen Nemrud gibilere de şahit
olmuş insanoğlu. Tapınmak için yaptığı putu, acıktığında yemekten de geri
durmamış bir canlı insan. Firavun(lar)’a kafa tutan Hz. Musa(lar) dolaşmış
yerkürede. Nemrud’u aklı ile mat etmiş; tüm putları kırdıktan sonra baltayı en
büyük putun yanına koyarak, insanlara tezgahladıkları ve bizzat içine
düştükleri tuzağı kendi ağızları ile itiraf ettirmiş feta(yiğit) gençler, Hz.
İbrahim(ler) de görmüş bu dünya. İlk insandan bu yana hep devam etmiş hak ile
batılın kavgası, kıyamete kadar da devam edecek şüphesiz.
Geçmiş asırların
ve içinde yaşadığımız sürecin eksiksiz, şaibesiz ve bariz tek hakikati İslam.
İslama muhalif ne varsa, istisnasız batıl; bariz gerçek bu; ister inan, ister
inanma; sana kalmış. Batılı meşrulaştırmak, üstün kılmak ve hakikati kamufle
etmek için yemin etmiş İslam muarızları, türlü türlü unsurlar ve ögeler
kullanarak saldırıyorlar. Hepsi de, (kardeşi) Habil’i katlederek yeryüzünün ilk
cinayetini işleyen, ilahi iradeyi beğenmeme küstahlığında ilk bulunan insan
Kabil’in askerleri. Batıl ile mücadele konusunda çeşitli ölçüler, metodlar
öğretmiş Peygamberler. İlahlık iddiasında bulunan, daha da ileri gidip
insanları öldürebildiği ve diriltebildiği gibi evhamlara kapılan Nemrud
gibileri, ‘Yarın da şu güneşin batıdan doğmasını sağla’ mahiyetinde ‘hönk’
dedirtecek türden mat etmenin biçimini ortaya koymuş İbrahim Peygamber.
Hönkleyen Nemrud, başka çare bulamamış ve İbrahim için büyük bir ateş
hazırlamalarını emretmiş. Benzeri bir çok örnek var insan tarihinde, yeterince
okumamamız neticesinde yeterince
beslenemiyoruz haliyle. Nebevi
(Peygambere ilişkin) olan metodlardan yola çıkarak, ‘Allah(c.c)’ı inkar edenler
ile Peygamber hakkında tartışmayız’ gibi tespitlerde bulunan alimler de olmuş;
detaydaki doğruyu kıskıvrak yakalamak diyoruz biz böyle tespitlere.
Hak-batıl
çatışması, kavgası insan ile süregelmiş ve kıyamete kadar da baki. Bir de,
hakkın kendi içinde verdiği kavgalar var. Daha doğrusu, hak taraftarı olduğunu
iddia edenlerin kendi aralarındaki savaşı. Birbirini kesen mi ararsınız,
ötekini müslüman kabul etmeyen mi görmek istersiniz, mürid avına çıkan
şarlatanları mı sorarsınız, kibirine İslam’ı alet edenden mi sual edersiniz;
daha fazlası var mezkur kavgada. Çok daha fazlası var ne yazık ki.
Müslümanların,
kendi aralarında yaptıkları kıyasıya kavgaların, yaşanan isnadsız ve dayanaksız
cedelleşmelerin türlü türlü sebepleri, çeşit çeşit aktörleri var. CIA maaşlı
belamlar, MOSSAD destekli tipler, MI6 yetiştirmesi misyonerler ve bu minvalde
olanlar, başaktörleri, bu amansız ve
pervasız ihtilaflaşmanın. Hem başaktörleri, hem de körükleyicileri; İslam
öğretisinin temel esaslarını sarsacak ve kitleleri cahil-cuhela bırakacak
noktalardan girip İslam dünyasını ayakta tutan ana kaideleri hiçleştirerek
gerçekleştiriyorlar planlarını. Beşeri sistemlerin gölgesinde, kendi
iktidarlarını idame ettirmek ve halkları, kitleleri diledikleri şekilde
sömürmek isteyen tüm devletlerin, istihbarat organlarını kullanarak kurdukları
planlar, İslam’ı tahrif etmeye
yönelik son tahlilde; İslam’ı yok edemeyeceklerini, tam anlamı ile
silemeyeceklerini anladılar çünkü. Birlik ve beraberliğin, önemli bir direnç
unsuru olması, İslam milletine has değildir sadece. Birlik ve beraberliğin
milletleri güçlendirdiği, ayakta tuttuğu ve tüm tehlikelerden koruduğu,
insanoğlunun ortak aklının kabul ettiği bir realitedir, bir hakikattir. Böyle
bir direnç karşısında, geliştirilen taktik, ‘yok edemiyor isen, böl, parçala,
kontrolü kolaylaştır ve kontrol et’ şeklindedir. Bu açıdan baktığımızda, altı
çizilmesi gereken en önemli husustur, İslam ve dolayısıyla Müslüman hakkında
oluşturulan spekülasyonlar.
İslam’a leke
düşüren; İslam’ın şanına aykırı hareket eden, konuşan; İslam’ı kendi algısına
göre pazarlamak isteyen; İslam’ı beşeri sistemlerin alt seviyesinde göstermek için
çırpınan; İslam’ı sıradanlaştıran; İslam’dan nefret edilmesine sebep olan;
İslam üzerinden etrafına kin kusan; Allah(c.c)’ı ve Peygamber(s.a.v)’ini kendi
ihtiraslarına, menfaatlerine, egolarına, kibirlerine, iktidarlarına alet eden
karakterler, ya zikrettiğim müstevli güçlerin uşaklarıdır, ya da müstevli
güçlerin uşaklarından etkilenen, beyinleri prangalanmış kölelerdir. Daha açık
bir ifade ile; Müslüman kisvesi adı altında, bilinçli veya bilinçsiz İslam’a
halel getiren, İslam milletinin birliğini –her ne sebepten olursa olsun-
bozguna uğratmaya çalışan biri; ya CIA gibi kurumlardan maaş almaktadır, ya da
o kurumlardan maaş alan şarlatanların güdümüne girmiştir. Ya MOSSAD destekli
sallıyor ve propaganda yapıyordur, ya da o propagandaların etkisini hissedemeyen
ve reaksiyon gösteremeyen bir budaladır. Ya MI6 yetiştirmesi bir misyonerdir,
ya da MI6 yetiştirmesi misyonerin rüzgarına kapılmış ve neye hizmet ettiğinin
farkında olamayan idrak fukarasıdır. Bu noktada değinmeden geçemeyeceğimiz
veriler de mevcut. Misyonerler çalışma metodlarını belirler iken, İslam’ı da
hayli araştırmışlar. Prof. Dr. İhsan Süreyya Sırma, ‘Sömürü Ajanı İngiliz
Misyonerleri’ isimli kitabında bu konuları kaynakları ile zikretmiş ve
sıralamış; burada bir kaçını zikredeceğim sadece. Misyonerlerin tespitlerinden
bir buket:
- İslam
toplumlarının zayıf taraflarına dair yapılan tespitlerden biri: Bütün İslam ülkelerindeki genel cehalet ve
İslam hakkındaki bilgisizlik.
- İslam
toplumlarını ayakta tutanlara dair yapılan tespitlerden biri: İslam, müslümanların birlik ve
beraberliğini emreder, tefrikadan kaçmalarını hüküm olarak esasa bağlar.
İslam’da öğrenmenin önemi, çok ayrı bir yer tutar.
- Müslümanların
kırılması gereken kuvvetli yönlerine dair yapılan tespitlerden biri: Her türlü
ırk, dil, kültür ve milliyetçilik taassubunun İslam’la kaldırılarak, bunların
yerine İslam’ın konulması. Müslümanların
bu kuvvetli yönünü kırmak için; İslam’ın, bu taassupları kaldırmasının önüne
geçilmeli ve ırk, dil, kültür ve milliyetçilik gibi asabiyetler doruk noktalara
taşınarak birlik ve beraberlik tarumar edilmeli. ‘Evet evet’ deyip durma
okur iken. Anlattığım, seni dahi en az bir kez içine çekmiş bir hikaye. 30 yılı
aşkındır kan akıtılıyor Anadolu topraklarında. İki taraftan oluşuyor bu kavga,
haklı-haksız aramak yanlış; her iki taraf da cehaletin kurbanı olarak
kullanılmış, kullanılıyor bu kavgada zira. Kavganın tetikleyici ana unsuru, ırk
faktörü. Türk’e ‘Bir Türk dünyaya bedeldir’ deyip suni bir üstünlük
pompaladılar, aynı toprakları paylaşan Kürt’e de ‘Sen eziliyorsun, hakkını
aramalısın, al eline silahı ve öldür’ gibi tahrik edici kompleksi
bulaştırdılar. Ve bugün İslam milletinden olan bir Türk ile bir Kürt,
birbirlerine sırf ırk taassubundan ötürü ‘Sizi öldüreceğiz, yok edeceğiz’
diyebiliyorlar.
Mezkur kitapta,
ellinin üzerinde, kaynakları ile zikredilen misyoner tespitlerinden, okuduğunuz
satırlarımda izaha gayret ettiğim konu ile yakından alakalı hususları naklettim
sadece.
Gerek dünya
işlerinde, gerek dini konularda dehşet bir cehalete mahkum edildik yaşadığımız
coğrafyada. Bizleriz, bu cehaletin suçluları. Ne dünyamıza sahip çıkabildik, ne
de dinimize. Hep daha fazlasını istedik, hep tükettik; kendimizi geliştirmedik
ve hiç üretemedik. Dünya tamahkarlığımızı, dünyamıza sahip çıkabilmek sandık;
tetiklenmiş suni ihtiyaçlarımızın tatmininden başka bir şey değildi halbuki,
dünyamız ve hayatımız için yaptıklarımız. Cahil kaldık, diledikleri yöne çekip
sürükleyebildiler bizi. Bilmiyorduk, öğrenmedik; ‘Baş başa bağlıdır, baş da
şeriata’ gibi lafları yuttuk ve aldatıldık. Asimile sürecimizde tüm imkanları
kullandılar. Yeşilçam’ın televizyonlara yansıtılmaya başladığı yıllara bakın.
Komedi filmlerinde işlenen temalara, bilinçaltı yapılan nokta atışlarına bakın.
Sakallı bakkal, stokçu, tartıda usulsüzlük yapıyor, veresiye defterine fazla
kayıt düşüyor sürekli, kandırıyor müşterilerini. Hala gülüyorsun belki de izler
iken; farkında değil misin, kafanda oluşturulana göre ticaret yapan her sakallı
(müslüman) sahtekar !.. Caminin imamı, sünepe, dedikoducu, üfürükçü, kadınların
namuslarını dikizleyen röntgenci, tam bir ırz düşmanı nerede ise. Bunu da
izliyorsun hala ve hayıflanıyorsun kendince. ‘Vay şerefsiz imamlar, din kisvesi
altında milletin ırzına göz dikiyorlar’ gibi tasavvurlar cirit atıyor kafanda
ve yer ediyor bilinçaltında. Bilmiyorsun çünkü, boşsun bu konuda. Körpe
zihnine, dilediklerini yerleştiriyorlar bu yollar ile. Hatta daha da ileri
gidip ‘Annesinin dizinden tahrik olan zihniyet’ safsatası ile örtünmeyi
suçluluk hissine çeviriyorlar etrafındaki kadınların zihninde.
Irk, dil, kültür
ve milliyetçilik gibi taassuplara kısaca değindim, maddeyi nakleder iken.
Burada İslam, ne ırkımızdan utanmayı, ne dilimizi unutmayı, ne de kültürümüzden
kopmamızı emrediyor. İslam, bu bağlamda, hepsini ve bu saydıklarıma duyduğumuz
sevgiyi, İslam’a göre şekillendirip terbiye etmemizi esas koşuyor. ‘Benim
dilim, senin dilinden daha güzel’, ‘Benim ırkım, senin ırkını döver’ gibi deli
saçmalarının oluşturacağı fitnenin önünü kesiyor, İslam.
İslam’ın birlik
ve beraberliği emretmesi. İslam’ın tefrikayı yasaklaması, İslam’ın ilim
noktasındaki hassasiyeti. İslam’ın öğrenmeye verdiği önem. İslam’ın, kendisine
tabi olanları korumak için getirdiği kıstasların, önce öğrenilmesi ve
öğrenildikçe de müslümanlar tarafından hayata geçirilmesi. Çünkü İslam, bir
yaşam tarzı. Konu başlığını garipsemiş mi idin okuduğunda ? Belki de,
kuvvetle muhtemel hatta. İslam’ın birlik ve beraberliğini, kendisine tabi
olmakla sınırlayan şarlatanlar var. İslam’ın tefrikayı yasaklamasına rağmen;
İslam’ın kıstaslarını, kendi kibrini tatmin etmek, egosunu doyurmak için
insanlara karşı kılıç gibi kullanan şarlatanlar da var. Şarlatan diyorum;
İslam’dan bihaber, ne tebliğ metodlarına hakim, ne de anlatma kabiliyetine, bu
gibi tipler. TDK sözlüğüne göre şarlatan kelimesi; kendi bilgi ve niteliklerini
veya mallarını överek karşısındakini kandıran, dolandıran kimseyi ifade
etmekte. Kısaca, bilir geçinen kimse, şarlatan.
Birkaç haftadır
mercek altına aldığım sanal bir şarlatandan söz edeceğim sana. Bu şarlatanın
şahsında toplanmış, biraraya gelmiş bazı vasıf ve taktikleri neşrederek, benzer
vakalardan korunmamızı sağlamak temel amacım.
Dijital libası,
içine saklandığı elbisesi, motamot ‘gonenli_ ali‘. Bu rumuzu alır iken, Gönenli
Mehmed Efendi’den esinlendi belki de, kim bilir; Allah bilir elbette!.. Gönenli
Mehmed Efendi’nin hayatını okumuş ise de, hiç bir şey anlamadığı kesin. Takipçisi olduğum aylık mecmualardan birinde
okumuştum, Gönenli Mehmed Efendi’nin (kısa) biyografisini. Bir çok özelliği var
imiş merhumun. Beni cezbeden en önemli özelliği, katı yasakların uygulandığı
dönemlerde dahi Kelamullah’ı (tecvid, tilavet) öğretme gayretini kesintiye
uğratmaması olmuştu. Potansiyelini anlayabilmek için ise, ‘Reisülkurra’
olduğunu zikretmek kafi. Adam sadece kurra hafız değil, aynı zamanda kurra
hafızların başkanı imiş yahu. Kuran-ı Kerim’i yedi kıraat ve on rivayet üzerine
okuyan icazet almış üstat hafızlara kurra denir, merak etmiş, hatırlayamamış
veya bilmiyor isen; malum, İslam terminolojisine dair bilgimizin derecesi
sıfırın altında maalesef, dondurulmuş vaziyette. Şayet bu gonenli_ ali rumuzlu
şarlatan, Mehmed Efendi’nin mirasına sahip çıkmak gibi bir evhama kapılmış ve
dini tebliğ, irşad için kendini yollara vurmuş ise; hayal dünyasından
uyanmasını telkin etmeyeceğim. O kadar da gaddar ve pesimist değilim. ‘İslam
ahlakı ile ahlaklan, sonra düşünürüz bu hayalini sözde bıçkın (sanal)
delikanlı’ demek durumundayım bu noktada. Her süpermen kostümü giyen uçabilse,
örümcek adam taytı ile dolaşan ağ örebilse idi, hayaller biyografileştirilirdi.
(Bırak şimdi ‘erkek ve tayt’ diyerek gözünde canlandırmayı, erkekte tayt çok
dardan maada, çok ‘içine kaçmış’ duruyor kanımca) Ciddiye alınacak tarafı
olmadığı gibi, bulaştığında sakız gibi yapışan türden, bu mezkur şarlatan.
Neden mi..? Gel,
hem satırlarımın patikasında yürüyelim, hem de durumu yaşanmış vakaların
gölgesinde mütalaa edelim.
Sevgisini
yansıtma biçiminden etkilendiğimi söylemeliyim yalnız, Ferdi dayısından
giriyor, arabeskin piri sayılan Orhan’dan çıkıyor. Nasıl ? Daha sesli sorsana,
ne öyle mırıldanarak soruyorsun. ‘Batsın bu dünya’ deyip demediğini mi sordun ?
Bilemeyeceğim, sormadım hiç. Dünyaya has bomba bir iddiası var lakin. ‘Düz’
diyor arkadaş. ‘Düzdür bu dünya’ bestesi, kendisini tanıyan bir çok kişiye de
aşina. Dünyanın yuvarlak değil de, düz olduğunu savunduğuna defalarca şahit
oldum. Anımsanmaya değer bir ayrıntıyı da aktarayım. Şirin bir arkadaşımız var.
Zeki ve yaşına göre tadında çıkışları var bu arkadaşımızın. Gonenli_ ali’nin,
kıyasıya dünyanın yuvarlak değil de düz olduğunu savunduğu tartışmalardan
birinde, gündeme getirilen düz tepsi misaline karşın, ‘O tepsiyi, gonenli_
ali’nin kafasına vura vura yuvarlaklaştıralım da, anlasın’ mahiyetinde şirin bir
espri yapmıştı, bahsettiğim arkadaşımız. Dünyanın düz olduğu iddiasını savunur
iken, delillerini sunduktan sonra, muarızlarını dinleme sabrını ve cesaretini
gösteremiyor. İddiası kitlendiğinde ve ikna edemeyeceğini anladığında, başlıyor
dilinin ucundaki kılıcı sallamaya; evinde, kimsenin elini uzatıp yanağını (çocuk
örselercesine) okşarcasına şamarlayarak ‘Hop hop birader, ilmi müzakerede
bulunuyoruz şurada, haddini bil’ diyemeyeceği uzaklıkta nasılsa, sanal
bıçkınımız. Tekfirlerini, müfteri ithamlarını havada uçuşturuyor. Bilir
geçiniyor, yemeyince de hırçınlaşıyor şarlatan.
Dijital imkanları
kullanmasını biliyor, chate endeksli olarak. Sesini duyurabiliyor, ‘Konuşun,
konuşun, kayıt devam ediyor’ diyerek konuşulanları kaydetmeyi becerebiliyor.
Dosyalıyordur da bu kayıtları, hatta veri bankası da oluşturuyor olabilir; hani
kimin, ne zaman, nerede ve hangi konuda konuştuğunu daha iyi bulabilmek için.
Bilir geçinen bu şarlatan, cidden biliyor olsa, bu tür şeylere temayül eder,
daha da önemlisi uğraşı verip zaman harcar mı ? İnsanların konuşmalarını, yeri
geldiğinde yüzlerine vurabileceğin hevesi ile –üstelik dini konularda (!)- kaydederek
zapt altına alacaksın. Amacın ne senin ? Velev ki, kusurlu konuşsalar dahi
insanlar, kendini haklı çıkarmak için kurduğun ayıp bankasının nasıl bir niyeti
olabilir ? Neyin travmasıdır bu, sanal bıçkınım ? Şarlatan travması elbette,
bilir geçinirliğinden kaynaklanan. İnsanların kusurlarını yakalayıp kendini ön
plana çıkarmanın peşinde olan, nasihat adabından zerre nasiplenmemiş şarlatanın
teki, mezkur şahıs. Bildiğini sandıklarını, yanlış bilmesinin yanında; asıl
öğrenmesi gereken sosyal ahlak konusunda dirhem bilgisi ve birikimi yok. Halbuki
diğerlerinin hatalı, eksik ve dahi fasık olmasının, bizi fazilet sahibi
kılmadığını; İslam öğretisinin her bireye, yerli yerince, zaman ve mekanın
şartlarına uygun, meşru görevler, sorumluluklar yüklediğini bilmiyor, bilir
geçinen gonenli_ ali. Fikir, beyan ve dini idrak noktasında kendisi ile mutabık
olmayanlar, birer düşman, ekarte edilmesi gereken birer eleman, bilir geçinen
şarlatan için.
İkon diline de hakim
aynı zamanda. Kendisini destekleyen bireylerin cümlelerini hiç kaçırmıyor ve
anında kopyalıyor; tekrar tekrar yapıyor bunu. Kopyalama işini yapar iken de,
dijital görsellikte ‘eyecatcher’ denilen, gözü ve dikkati kendine odaklayan
unsurları kullanmayı da es geçmiyor. Bu noktada profesyonel olduğunu kabul
etmek durumundayız. Sanal yiğidimiz, dijital bıçkınımız, yakaladığı cümleyi
gibi ikonlar ile tasdikliyor,
ardından da megafondan çığırırcasına,
ikonu ile işaret ederek ‘Bakın,
bakın, beni destekleyen cümleyi iyi okuyun’ gibi naralar atıyor, dijital alemin
görsel unsurlarını propaganda amaçlı kullanarak. Nasıl bir komplekse sahip ise,
destekleyici tek kelimeyi dahi kaçırmıyor cidden. Sansasyon oluşturmak için
etkili sayılabilecek bu ve benzeri faktörlere, bir de destekleyen kişileri
yağlayıp sıvazlaması eklenince, kendi çapında mutlu oluyor; değmeyin öyle
anlarda keyfine!..
İşine gelmeyen
yazılı soruları görmüyor, işine gelmeyen sesli soruları da duymuyor. Çok ince
bir taktiği var bu bağlamda. Kendine, süregelen zaman ve şarlatanlık
tecrübeleri neticesinde telkinler verdiğini de düşünmüyor değilim. ‘Seni
istedikleri yere çekmelerine izin verme’, ‘Sen istediklerini anlat ve ortamı
karıştırıp tüm dikkatleri üzerinde topla’, ‘Senin ne mal olduğunu anlayanları
da, dikkate alma, ignore et’ gibi telkinler mesela. Hemen ignore etmiyor lakin.
Önce kısa bir diyaloga geçip yoklama çekiyor. Tarafına çekebileceğine dair
ümitlendiğinde, sürekli o kişiye yönelik konuşmaya başlıyor. Canım, cicim
demese de, ses tonunda tatlı bir ikna arzusu var ilk kertede. İş ciddiye
bindiğinde ve muhatabı kendisine cevaplayamayacağı sorular sorduğunda, o
yapmacık tatlı ikna arzusu gidiyor ve yerini çirkef bir ithamcıya bırakıyor.
İçindeki kini kustuktan sonra da, kişiyi ya ignore ediyor ya da bulunduğu
ortamdan çıkıp uzaklaşıyor. Çıkmasında da ayrı bir taktik söz konusu (imiş),
kendisini yıllardır takip eden arkadaşlara göre; teknik olarak aynı ortamda
bulunmaya devam ediyor zira, başka bir rumuzun arkasından ortamı dinlemeye ve
okumaya devam ederek.
Karşılık
veremeyeceğini, cevaplandıramayacağını anladığı sorularda, ilginç ilginç
çarpıtma modellerine başvuruyor. Soruyu anlamamış ayağına yatıp, müenneslerin
muayyen günlerinde yaşadıkları hırçınlığın getirisi olan anlamamazlık havasında
tavırlar sergiliyor. Hayır hayır, sandığın gibi değil; müennesleri
örselemiyorum bu noktada. Kendilerine özgü olan o dönem hırçınlığının, kadının
tabiatından olduğunu ve kadının üzerinde bayağı durmadığını vurguluyorum
bilakis. Ve ‘Sen neyin reglini yaşıyorsun şarlatan’ diye sormak istiyorum. Hani
kadın, zorlu bir dönem yaşar o süreçte ve doğal olarak duygusallaşır,
hırçınlaşır, ‘Sen beni artık eskisi gibi sevmiyorsun’ der. Hatta daha da ileri
gider ve ‘Sen beni artık sevmiyorsun’ da der. Kadın bu arkadaşım, bayağı
durmuyor onun üzerinde. ‘Evet, sana ne oluyor peki şarlatan ?’ diye sormak
gerekiyor kendisine. Cevaplayamayacağı sorular veya kendisini mat eden,
susturan vakalar ile karşılaştığında, ‘Gönenliye burada kimse katlanamaz,
hakikatleri anlattığı için konuşmasına müsaade edilmez’ gibi nakaratlardan
başlıyor; hızını alamayınca da, tekfir ederek, münafıklık ile suçlayarak
kendisi ve yandaşları dışında herkesi biçiyor. Bir değil, iki değil yahu. Bunu
sürekli yaptığını söylemekten ziyade, bunu tam bir alışlanlık haline
getirdiğini ifade etmek şart bu noktada. Sosyal şizofreni de var az biraz
bünyesinde. Her ne kadar güneşin kendi için doğduğunu iddia etmese de; şahsına
muhalefetin, şahsi doğruluğundan ve kendisine beslenen hasetten kaynaklandığından
dem vuruyor sürekli. Cehaletin getirisi olan hırçınlığı yaşıyor, bilir geçinen
şarlatan.
Muhaliflerine
lanet okuyor, hayasızca. Mezkur şarlatana muhalefet mi ettiniz, Allah(c.c)’a ve
Resulüne muhalefet ve iftira etmiş oluyorsunuz. Söylemlerini, yorumlarını,
açılımlarını kabul etmemek ile kalmayıp, iddialarını çürütecek deliller de
getirenler, yandılar o an itibari ile; Allah(c.c)’a ve Resulüne iftira
attıklarının yaygarasını koparıyor hemen. Ve bunu çok profesyonelce yapıyor.
Muhalifleri ve ortamdakiler ‘Ne oluyoruz yahu’ gibi bir reaksiyon gösterir
iken, konuyu hiç hissettirmeden çok farklı bir noktaya kaydırıyor, bu şarlatan.
Bundan belki de
3-4 veya daha fazla yıl önce, Hadis konusunda konuşur iken alıp yürüdüğü bir
sırada, meseleye vakıf arkadaşlar hadis literatürü ve terminolojisinden bir kaç
soru sordular bu şarlatana. Soru faslından, hafızamda çok belirgin şekilde
kalanlar şunlar. Mütevatir hadis nedir ? Ahad hadis nedir ? Mütevatir ve ahad
hadisler arasında ne gibi farklar vardır ve hangisi itikada delil olabilir ? Bu
soruların sonrasında, hadis çeşitlerine vakıf olmadığını müşahede ettik.
Bilmiyor olması problem değil, problem biliyor geçinmesi. Etrafına hadisleri
kullanarak kan kusturan bir karakterin, en azından hadis çeşitlerini,
kavramları, hadislerin tabi tutulacakları muameleleri bilmesi beklenir. Bu
şarlatanda bilgi de sıfır, usul de sıfır lakin. O sohbetin son demlerinde de,
soruları yönelten arkadaşları, hadis inkarcılığı ile itham etmişti müptezel. Münkirlik
söz konusu olduğunda, kimsenin kendisine fark atamayacağının farkında değil
halbuki. İslam ahlakının bariz münkirlerinden, bu şarlatan. O hadiseye şahit
olduktan sonra ben de araştırdım şahsen. Soruları yönelten arkadaşların
amaçlarının, işaret etmek istedikleri realitenin neler olduğunu çok daha iyi
anladım hadis konusunu, az biraz da olsa tetkik edince. O arkadaşlar ‘Bu bilir
geçinen şarlatanın söylemlerinden yola çıkıp ne tartışın, ne de bu gibilerden
etkilenin. Öğreneceklerinizi salih kişilerden ve sahih kaynaklardan öğrenin’ gibi
cümleler kurmuş oldular, soruları yönelterek ve elbette sonrasında
sorduklarının mahiyetini tek tek izah ederek. Ve gonenli_ ali gibi
şarlatanların ifsadını engellemek, bu nevilerin ifsad tezgahlarından korunmak
istiyor isen, bir müslümanın bilmesi gerekenleri tahsil etmelisin en azından.
Sana diyorum, evet!... Bu çok önemli. Seni ve etrafındakileri saptıramayacak bu
tür şarlatanlar, izin vermeyeceksin buna, öğrendiğinde. Seni mat etmek için çamur
taktiklerine başvurduğunda da, sakince, evet evet sakince ve kesinlikle hiç sinirlenmeden
‘Lan dangalak, karşında değil hadisi inkar eden, Allah Resulü ne demiş ise
doğrudur mantığına ve şiarına sahip biri var, kaypaklık yapıp çamura yatma’
diyebilecek ve haddini bildirebileceksin, bilir geçinen şarlatana. Kızgınlığın
ifadeleri telakki edilen ‘Lan dangalak’ gibi çıkışları sakince kullanmak ve
sohbete devam etmek çok keyifli oluyor kimi zaman. Denemelisin, zırt pırt değil
elbette, yerli yerince. Umarım, mezkur şarlatan da, en azından bahsi geçen
kavramları araştırmış ve her birini gerektiği şekilde öğrenmiştir.
Diğer bir hadise
ise iki hafta kadar önce oldu. Hadis terminolojisini incelediğimde; ravi, cerh
ve tadil ilmi, adalet, rivayet zinciri gibi terimler ile karşılaşmış ve
hadislerin güvenirliliğini tetkik noktasında sergilenen dikkate, sarf edilen
efora hayran kalmıştım açıkçası. Yeri gelmişken; Allah(c.c), Peygamberimizin
sözlerinin, dolayısıyla hadislerinin, orjinal şekilde ve katışıksız bizlere
ulaşmasına vesile olmuş tüm Müslümanlardan razı olsun ! Amin !... Ravi ve
rivayet zincirinin, hadislerin sıhhatinde (güvenirliliğinde) çok büyük bir rol
oynadığını bildiğim için, dikkatimi çekmişti bir arkadaşın teklifi. Arkadaş,
bilir geçinen gonenli_ ali’ye hitaben ‘Gönenli, bana ravilerini de sıralayarak,
rivayet zinciri ile üç hadis oku, ben de senin fikirlerini benimseyeceğim’
şeklinde bir teklif getirdi, yazılı olarak. Bilir geçinen bıçkınımız, o hadis
konusunda otorite imiş havasında ve nidasında davranan şarlatanımız, değil
ravileri ile tek bir hadis okumak, ravilerin ehemmiyetine değinme ihtiyacı dahi
duymadı ve her zaman yaptığı vechile, teklifi getiren arkadaşa saldırdı. Türlü
türlü ithamlarda bulundu ve konuyu şirazesinden kaydırdı. Teklifi getiren
arkadaş dinledi. Dinledikten sonra konuşma hakkını kullanarak, ravilerin önemine
değindi, teklifindeki samimi amacı netleştirdi ve gonenli_ ali’yi Yaradana
havale etti. Hadis noktasında, en önemli etkenlerden biri olan ‘ravi’ konusunda
bile, çamura yatan birine şarlatan dememiz abartı mı sence ? Değil kesinlikle,
emin olabilirsin bundan. Bilir geçinen herkes birer şarlatandır, konu ve içerik
önem teşkil etmez. Tam olarak bu sebepten ötürü, şarlatananın tekidir gonenli_
ali.
Kibri had
safhada, hiç kimse bilmiyor, anlamıyor, o biliyor. Müctehid imamlar olayı
yanlış anlamış, bu tercümelerden yola çıkarak havada kapmış tüm konuları. Ben
diyor sürekli, biz demiyor (Bu yazıyı okuduktan sonra dikkat edeceği konulardan
biri de budur kanımca, ben yerine biz demeyi öğrenir umarım). Kibrini çok tabii
bir durum ve kendinden bir parça gibi kabullenmiş, bütünleşmiş kibri ile artık;
bildiğimiz kibir küpü çünkü. Bu anlamda ‘Sen Allah’ın dinini anlattığını iddia
eder iken, kendi kafanda şekillendirdiğin İslam’ı anlatıyor gibisin’
denilebilir bu (tür) şarlatan(lar)a. Batıni (kalbi kibir, riya, haset, kin gibi
illetlerden koruma metodlarını ihtiva eden) ilimlerin varlığından haberdar
olmadığına kanaat getirebiliriz sanırım. Bugün sevdiceğim ile laflar iken, bir
yandan da katıldığımız ortamı takip ediyor idim. Bombayı patlattı naylon
muhaddisimiz. ‘Hadis konusunda sorunuz varsa, bana geleceksiniz’ minvalinde bir
cümle yazdı. Ben cümleyi okuduğum anda gülmeye başladım, doğal olarak. ‘Aştı bu
kendisini artık, baya aştı’ dedim hatta. Düşünebiliyor musun ? Şarlatan kendini
hadiste otorite görüyor; sıfat hayalinin gelebileceği son nokta bu yahu. Hadis
literatüründen ve terminolojisinden bihaber olan şarlatan, hadiste otorite
sanıyor kendini. Yadırganacak bir durum değil aslında; bilir geçinen birine
göre abartılı bir hayal, bir şizofreni değil bu. Lakin çok önemli bir husus var
bu boyutta. ‘Biz senden bırak dini bilgi almayı veya hadis öğrenmeyi; biz senin
gibilerden şahitlik dahi kabul etmeyiz. Zahmet edip, şahitlerde bulunması
gereken, şahitlerde aranan vasıfları araştırmanı tavsiye ederim. Zerre haya
duygusu kalmışsa bünyende şayet; araştırır iken okudukça utanacak ve kendini
toparlamak için ilk adımlarını atacaksın gonenli_ ali’ diyoruz!..
Uslubunu ve
sosyal zekasını toparlayacak olursak; ortama girdiğinde selam veriyor, sohbete
müdahil olabileceği noktalar arıyor, noktayı yakaladığında müdahil oluyor,
sakince başlıyor sohbete, muhalefet olmadığı sürece tatlı tatlı konuşuyor
(güya); muhalefet başladığında hırçınlaşıyor, muhalifler çoğaldığında
fokurdamaya başlıyor ve son kertede dayanamayıp basıyor tekfiri, okuyor laneti.
Ya münafık oluyor muhalifi, ya kafir, ya da müfteri, hem de Allah(c.a)’a ve
Resulüne iftira eden nevisinden. Bilir geçindiği için aşırı derecede cahil ve
itici. İslam ahlakından nasiplenmemiş, edebin ne anlama geldiğini bildiği
konusunda şüpheliyim. Zerre nasiplenmemiş ahlak esaslarından ve edepten.
Bunlara rağmen, bilir geçinmesi, vazcayamadığı şarlatanlığından ve kibrinden
ötürü. Firavun ile alakalı Ayetlerde, tebliğ metoduna referans getirilen,
mulayemeti emreden bir Ayet var. Taha Süresi, Ayet 44’te mealen ‘İkiniz
Firavun'a gidin; çünkü o, iyice azdı. Ona tatlı, yumuşak bir tarzda hitap edin.
Olur ki aklını başına alır, yahut hiç değilse biraz çekinir.’ buyurmuş alemlerin
Rabbi. Hitabın muhatapları Hz. Musa ve Hz. Harun. Düşünsene yahu, firavuna dahi
tatlı ve yumuşak sözle hitap edilmesini emrediyor Allah(c.c). Bizim şarlatan
da, basıyor tekfiri, kin kusuyor; karşısındakiler ne ilahlık iddiasında
bulunanlar, ne de İslam’ı inkar edenler. Rabbimizin firavuna reva gördüğü tatlı
muameleyi, müslüman kardeşine reva görmüyor gonenli_ ali. Velev ki bidat ehli
olsun muhalifi, velev ki cahil olsun, velev ki zihni türlü türlü hurafelere
kurban düşmüş olsun; karşısındaki müslüman olmasına rağmen, mulayim davranmak
bir yana, sevgi ve saygı hudutlarını dahi koruyamıyor gonenli_ ali. Evet, sık
sık vurguladığım vechile, tam olarak bu yüzden şarlatanın teki, bu gonenli_
ali.
İmam Ebu Hanife’yi
beğenmiyor, beğenmeyebilir, en tabii hakkıdır. İslami ilimlerden bihaber
olmasına, eline geçirdiği bir kaç eser ile ictihad yapabileceğine ve tüm
sorulara cevap verebileceğine inanmasına rağmen, begenmeyebilir İmam Ebu Hanife
gibi müctehidleri; edep hudutlarında kalması şartı ile elbette. Bunu da
koruyamıyor lakin. Kibir çok acımasızdır bünyede, ateşin odunu yaktığı gibi
yakar insanın fıtratına verilmiş hikmeti. Nakletmek istediğim bir hadise var bu
noktada, az önce zikrettiğimiz Ayet ile ilintili. Ebu Hanife oğlunun
münazaralarda sergilediği tavırların, usule uygun olmadığını saptayınca,
yasaklar oğluna, münazarada bulunmayı. Oğlu haklı olarak şaşırır ve ‘Baba, sizi
de sık sık dini meseleleri münazara eder halde görüyorum. Bana neden böyle bir
yasak getiriyorsunuz’ diyerek sorar İmam’a. İmam Ebu Hanife ‘Oğlum, biz
münazaralarda, muhaliflerimizin imanı başlarının üzerinden her an uçup
gidebilecek bir kuş imişcesine hassasiyet gösterir ve hakkı ortaya çıkarmak
için mütalaa ederiz. Fakat sizleri münazaralarda muhalifinizi mağlup etmek
adına çok hırçın davranır görüyoruz’ der ve son noktayı koyar. Oğlu Ebu Hanife’yi
anlar, Ebu Hanife de oğluna nasihat etmenin hakkını vermiş ve sukuttan gelen
onayı almıştır. Hadis sevdalısı ve hatta hadis otoritesi olduğunu sanan
şarlatana, ahlak ve sosyal zeka ile alakalı hadisleri okumasını tavsiye
ediyoruz, yeri gelmişken.
Mezhep ve
müctehid konusunda sergilediği tutuma fazla değinmek istemiyorum. İlerleyen
günlerde, özellikle müctehid ve ictihad kavramları kapsamında kaleme alacağım
yazımda, gereken verileri ortaya koymaya çalışacağım zira. İlim erbabının,
istişare, münazara, mütalaa gibi konulardaki temel amacı; batılı iptal, hakkı
ortaya çıkarmak olmuştur hep. İlkokul talebesinin mühendis cakası satması ne
ise, mezkur şahsın bilir geçinmesi de benzer bir trajikomedidir. Ayetleri
konuşur iken, mealini okuyor ve bodoslama dalıyor açıklamaya; ne bir
müfessirden naklediyor, ne de bir tefsir kitabını kaynak gösteriyor. Müfessir
de kendisi, tefsiri de kaydediliyor kuvvetle muhtemel; sormak lazım, kendi
konuşmalarını da kaydediyor mu acaba ? Hadislere de aynı muameleyi yapıyor,
arada Buhari ve Müslim diyerek bahsediyor; sanki her ikisi de pampası. En çok
da; hadisleri bizzat Peygamberimizden duymuş gibi aktarmasına bitiyorum. Ravi
falan yok, direk almış gibi okuyor. İmam Malik’in hadis dersindeki adabını ve
edebini okusa, nasiplenir mi acaba ? Biz yapsak bu hatayı ne ise, gonenli_ ali
gibi kendini hadiste otorite sanan bir şarlatanın yapması manidar elbette. Sarf
ve nahivi geçtik, arapça bilmemesine rağmen, tercümelerden yola çıkarak ictihad
yapabileceğine, tercüme metinlerden hükümler çıkarabileceğine gerçekten inanıyor
mu ? Bilemiyorum. Her ne kadar ilim erbabı olduğuna inanıyor gibi heyecan yapsa
da, kandırılmış kanımca; şeytana, nefsine, etrafındaki dalkavuklara veya toptan
hepsine aldanmış olabilir bu noktada; kim bilir, Allah bilir elbette!..
Müslüman olabilmek
için Kelime-i Tevhid şart; önce kalben inanacağız Kelime-i Tevhid’e, sonra da
dilimiz ile ikrar edeceğiz. Kelime-i Tevhid ve Kelime-i Şehadeti ikrar eder
iken, Allah(c.c)’ın varlığını, birliğini ve kudretini tasdik etmeden önce ‘LAİLAHE’
diyerek kalbimizi tüm putlardan, ilahlık iddiasında bulunan canlılardan,
insanlardan, şeylerden temizliyor, sonrasında da Allah’a iman ediyoruz. ‘Yoktur
ilah, Allah’tan başka’ diyoruz. Bu bağlamda çok önemli bir kavram var, tüm
müslümanları ilgilendiren. Tağut kavramı. İmanın sahih (sağlam) olabilmesi ve
ilahi anlamda kabul görebilmesi için, öncelikle (tüm) tağutların inkar edilmesi
gerekiyor; Kelamullah’ta bir çok Ayet ile bildirilmiş bu durum. Bakara Süresi,
Ayet 256; Nahl Süresi, Ayet 36; Nisa Süresi, Ayet 76; Ahzab Süresi, Ayet 66-68;
Nisa Süresi, Ayet 60. Bu Ayetlerde tağutların inkar edilmesi gerektiği ve
tağutlara tabi olanların durumu bildirilmiş. Tağut kavramı; Allah’ın indirdiği
hükümlere mukabil (karşı, ters) olmak ve onların yerine geçmek üzere hüküm icad
eden varlıklar; haddi aşan; insanları Allah’a ibadetten alıkoyan herşeyin ortak
ismi gibi anlamlar taşıyor. Bu kavramı idrak etmemiz, dünyadaki zulüme,
sömürülere, aldatılmışlığımıza, istismarlara fikir bazında kafa tutabilmemizin
ana rüknü mesabesindedir. Mezkur şahıs, bilir geçinen gonenli_ ali, bu kavramın
iman noktasında önem taşımadığını iddia edebilecek kadar çıldırmış. Kuran’da
geçen bu Ayetleri okumamış olacak ki, Allah’a ve Resulüne iftira atmak ile
suçluyor, bu kavramı gündeme getirip izah eden Müslümanları. Hatta damgalıyor.
Şarlatanın kısır döngü aklına göre, tağut kavramını gündeme getirenlerin alayı
Hizbut Tahrirci. Basmakalıp zihniyetin, slogancı çocuklarından biri olan mezkur
şahsa şarlatan dememizin bir sebebi de bu densizliği. Bilmemek ile kalmıyor,
biliyor havasında tekfir ediyor, müfterilik ile suçluyor çok önemli verilere
haiz bir kavramı gündeme getirenleri. Zulüme boyun eğdirten, her yöneticiyi
bizdendir düşüncesi ile herhalukarda bağrına basan, sustukça ezilen, ezildikçe
cahil kalan bir İslam toplumuna dönüştürdüler, İslam coğrafyasında yaşayan
Müslümanları. Bunu, tağut gibi kavramları unutturarak yaptılar. Tağut kavramını
bilen, anlamını idrak eden, iman noktasında çok önemli bir kapsama sahip
olduğunu öğrenen kitle(ler), cellatlarını sev(e)mez ve din adına
sömürül(e)mezler. Tağut gibi kavramların gündeme gelmesinden rahatsız olan
kişilerin hesapları İslam değildir kesinlikle. Dünya menfaatinin peşinde
olanlar ve bilfiil Allah’ın hükümlerinin yerine kendi hevasını geçirmek
isteyenlerdir, bu gibi kavramların gündeme getirilmesinden rahatsız olanlar. Bu
şarlatanlar, dinimiz üzerinden ego bezirganlığı yapar iken, inandıklarını iddia
ettikleri İslam’ı, en az İslam düşmanları kadar araştırıp sistematik şekilde
öğrenebilseler, keşke. İnanç konusunda samimi olanlar, şarlatanlığı terkedip ‘yaşayarak’
örnek olmanın tadını ve kıvancını tadacaktır, öğrendikten sonra. Hal ile
tebliğ, örnek olmanın, nasihatin, terbiye etmenin en doruk noktasıdır zira.
Tıpkı Allah’ın Resulü, ahlakı tamamlamak için gönderildiğini beyan eden Hz.
Muhammed(s.a.v) Efendimizin icra ettiği gibi.
Bilerek veya
bilmeyerek sebep olduğu bariz fitneye gelince...
Müfessirler,
Kuran-ı Kerim’deki hükümleri genel olarak ikiye ayırmışlar; muhkem ve
müteşabih. Manası açık, ihtimalden beri olarak hükme varılan Ayetler, muhkem
olanlar. Birçok manaya gelme noktasında ihtimal bulunan Ayetler de, müteşabih
olanlar. Ve Al-i İmran Süresi’nin 7. Ayeti. Ayet’te mealen ‘(Habîbim) sana
Kitabı indiren O’dur. Ondan bir kısım âyetler muhkemdir ki bunlar Kitabın anasıdır
(temelidir). Diğer bir kısmı da müteşâbihlerdir. İşte kalplerinde eğrilik
bulunanlar sırf fitne aramak (ötekini berikini saptırmak) ve (kendi arzularına
göre) onun te'vîline yeltenmek için onun müteşâbih olanına tâbi olurlar.
Halbuki onun te'vilini Allah’tan başkası bilmez, ilimde yüksek payeye erenler
ise: Biz Ona inandık. Hepsi Rabbimiz katındandır» derler. (Bunları) salim akıllardan
başkası iyice düşünmez’ buyuruluyor. Her Ayet’te olduğu gibi, mezkur Ayet’te de
çok önemli bir haber var. Tehlike önceden bildiriliyor ve uyarılıyor. ‘Biz Ona
inandık. Hepsi Rabbimizin katındandır’ dememiz kafi, müteşabih Ayet söz konusu
olduğunda. Kalemime doladığım şarlatan, namıdiğer gonenli_ ali, bu Ayeti
biliyor, anlamıyor lakin. Yılları aşkındır sahip olduğu takıntısından ve
saplantısından olsa gerek, anlamıyor evet. ‘Bu kadar da olmaz’ dedirten türden
takıntısı. Nerede boşluk bulsa, direk lafa giriyor ve Taha Süresi’nin 5. Ayet’ini
gündeme getirerek konuşmaya başlıyor.
Taha Süresi, Ayet
5:
الرَّحْمَنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى
Ayet’in muhtelif
mealleri:
- O Rahmân Arş üzerine istivâ buyurdu.
- O Rahman olan Allah Arş üzerinde oturuyor.
- O çok esirgeyici (Allahın emr-ü hükmü) arşı istîlâ etmiştir.
- Rahman (olan Allah) arşa istiva etmiştir.
Cümleler hep
aynı, her defasında. Müslümanlar lafı uzatmadan ‘Biz, Ayet’e Rabbimizin murad
ettiği şekilde inandık’ dedikçe, ‘Hayır, bu Ayet’e benim inandığım gibi
inanacaksınız’ diyor ve başlıyor kafasına göre tevil etmeye. Tevil etmemesi
noktasında uyarıldığında da, çamurlaşıp ‘Tevili siz yapıyorsunuz’ diyor. Allah’ın
mekandan münezzeh olduğuna inanmamız tevil ve hatta Ayet’i inkar bu şarlatana
göre. Kemal sıfatlarıyla muttasıf, noksan sıfatlardan münezzeh olan Allah’ı, mekan gibi bir ihtiyaçtan, eksiklikten
tenzih etmemizdeki inceliği anlayamayacak kadar müptezel, bu şarlatan.
Müteşabih Ayetlere tevilsiz iman edenler cenahındanız, biz. İmam Malik, Arş
üzerinde istiva’dan sorulunca ‘Allah’ın Arş üzerinde istivası malumdur,
keyfiyyet meçhuldür. Bundan sormak bidattir. Bu Ayet’e inanmak ise vaciptir
(farzdır)’ diyerek çok güzel bir cevap vermiş. Adı İmam Serahsi, anlatıldığına
göre Mebsut isimli eseri talebelerine ezberinden yazdırmış. Araştırdım da,
tercüme edilmiş bu eser ve türkçesi 30 cilt. Zalim sultana kafa tuttuğu, zalim
sultanın istediği fetvayı dine aykırılığından ötürü vermediği için yıllarca
kuyu hapsine maruz kalmış bir zat, muhlis bir alim. İmam Serahsi de ‘Ehli
Sünnet vel Cemaat, nassla, yani kati Ayetler ve kesin delaletlerle bilinen aslı
ispat ettiler, sıfatların aslını ispat ettiler, fakat müteşabih olan keyfiyeti
üzerinde ise bir şey söylemeyip sustular. Bununla beraber sıfatların
keyfiyetini aramakla meşgul olmayı caiz görmediler. Nitekim Yüce Allah(c.c),
gerçek bilgi sahiplerini şu şekilde vasıflandırmaktadır’ demiş ve Ali İmran
Süresi’nin 7. Ayetini delil getirmiş; tam isabet!...
Ve şarlatana
seslenerek...
‘Ey şarlatan, hal
böyle iken, mütemadiyen sebep olduğun fitneyi fark etmez misin sen ? Bre gafil,
İslam coğrafyasında oluk oluk kan akar iken, insanları müteşabih Ayetleri
tartışmaya sürüklemek ile neyi amaçlamaktasın ? Bre müptezel, müslümanların
izzetini ayağa kaldırmak ve dünyadaki zulmün durması için neler yapmaktasın ?
Sen dini tebliğ kisvesi altında kendi takıntını tatmin peşinde olduğunu görmez
misin ? Sen din kardeşlerini, sırf sana muhalefet ettikleri için tekfir
etmekten haya etmez misin ? Sen birlik ve beraberliğin böyle şarlatanlıklar ile
alan-talan olduğunu bilmez misin ? Bre riyakar, bre kibir kurbanı, sen sanal
imkanların ardına sığınarak kalp kırar, insan incitir ve kardeşlerinin hakkını
tarumar eder iken, hesap gününün bir gün gelip çatacağını düşünmez misin ?’
gibi sorular soruyoruz.
Daha fazlası
sorulabilir bu gibi tiplere. Daha da derinlere vurularak netleştirilebilir bu
gibi vakaların, hastalıkları ve problemleri; daha da önemlisi amaçları.
Yıllardır kendisine nasihat edilen, her defasında aynı hatalarından ötürü
uyarılan, her seferinde aynı tutum ve davranışları sergileyen, İslam ahlakından
yoksun, tebliğ metodlarına ihanet edercesine saldıran, İslam Hukuku’nun
delillerinden Kuran ve Sünnet’i şahsi silahı gibi kullanan, bilir geçinen,
tekfir konusunda kendisini otorite gören, kibrini doyurmak için çırpınan bir
şarlatan olduğu için aldım kaleme, gonenli_ ali’yi.
Mezkur şarlatanın ve benzerlerinin tek derdi,
haklı çıkabilmektir, hakkı ortaya çıkarmak değil!..
Bu teşhir neden ?
Geçmiş paragraflarımın birinde de zikrettiğim üzere; İslam öğretisinin temel
bilgilerine hakim olan veya hakim olmayan, İslam’ı kapsamlı şekilde öğrenmiş
veya öğrenememiş samimi müslümanları, bu tür fitnelerden ve cehaletten bir
nebze de olsa koruyabilmek adına. Farkındalığımızı dillendirip, gözlemlerimizi
çevremize aktararak uyarabilmek adına bu teşhir.
Bu tür
şarlatanları ciddiye almaya devam ettiğiniz sürece, palazlanacak ve
bulandırmaya devam edeceklerdir. Kendi hallerine bırakın, muhatap olmayın;
ekseni kaydırıp fitneye sebep olacak konulara temayül ettiklerinde konuşturmayın;
susturma lüksünüz yoksa ortamını terk edin. Gerekli donanıma sahip ve bilgili,
birikimli iseniz; nokta atışlı yapın mücadelenizi. Gerekli donanım ile kuşanmış
iseniz; öncelikle bu nevi şarlatanların toplumu zehirlemesine engel olun,
sonrasında da şarlatana nasihat edin. Nasihat edin ve bırakın. Nasihat, ilahi
rıza gözetilerek yapıldığı sürece makbuldur zira. İslam ahlakına mugayir
hareket etmeyin; bu şarlatan ve benzerleri sizi buna tahrik etse de, asla o
tuzağa düşmeyin. Unutmayın; İslam üzerinde şaibeler oluşturmak için seferber
olmuş binlerce, milyonlarca tiniyet ve zihniyet var iken, İslam’ı tebliğ
konusunda, hiç kimseye prim verecek davranışlarda bulunmayın.
Ve...
Son tahlilde,
şarlatana ve benzerlerine yönelik tavsiyelerimiz; psikolojik tedavi görmek için
terapilere başvurmaları, tedavi sürecinden sonra da güvendikleri ve edebinden
sual olunmayacak bir alimin, bilirkişinin dizinin dibine oturup sistematik bir
şekilde ilim tahsil etmeleridir.
Bilgi kirliliğine
mağlup düşmemek ve hakikate uygun gelişmelere ulaşabilmek ümidi ile...
